Leonie
Bos.

Leonie lacht wanneer ze de babyanekdote vertelt: “Ik wilde kennelijk al tekenen voordat ik daar motorisch toe in staat was. Mijn moeder moest me in ieder geval helpen het potlood vast te houden. Eén van mijn vroegste herinneringen is dat ze een fiets en een kinderwagen voor me tekende met een balpen. Ik herinner me vooral de toewijding waarmee ze een perfect rond wiel probeerde te tekenen. Het was haast hypnotiserend, een gevoel dat ik nog altijd kan oproepen. Mijn vader was bouwkundig tekenaar in die tijd, en ik tekende op de achterkant van zijn bouwtekeningen. Ik kan me voorstellen dat zijn ontwerpen doorschenen en zich mengden met mijn gekrabbel. En wat teken ik nu ik groot ben? Huizen.”

Architectonische perfectie

“Hoe ik mijn stijl zou omschrijven? Dat vind ik lastig. Gelukkig is het al eens – in het Engels – op een mooie manier gedaan. Dus ik citeer: ‘Leonie […] is an illustrator who creates drawings of architectural views, interiors and exteriors in precise lines and tasty colour-blocks. Taking cues from modernism greats in architecture and design, Leonie’s illustrations are a […] melding of pattern, shadow, grids and texture. Similar to architecture, Bos’ compositional approach is centered around assembling all elements to form a perfect unity.’ Nou ja, dat dus.”

Ochtendinspiratie

“Ik ben een ochtendmens. Ik sta voor zeven uur op, drink twee koppen koffie en vertrek dan naar mijn atelier. Ik zit in een oude school midden in de Jordaan met nog tien andere kunstenaars. Het is twintig minuten lopen vanaf m’n huis en tijdens die ochtendwandeling ben ik al druk bezig mijn omgeving te scannen op alles dat bruikbaar is voor de tekening van die dag. Mooie schaduwen, interessante reflecties, perspectieven, architectuur. Eenmaal op mijn atelier handel ik eerst mijn mail af en dan ben ik rond tien uur meestal wel aan het tekenen. Vanaf dat moment ben ik hypergefocust. Als ik niet meteen bij binnenkomst muziek heb opgezet, dan zal ik er de rest van de dag ook niet meer aan denken.”

Penseel vs. computer

“Voor elke tekening gebruik ik gemiddeld 65% Procreate, 30% SketchUp, 4% Photoshop, 1% Illustrator. Ik werk dus voornamelijk digitaal. Maar je ziet invloeden van handmatigheid en tastbaarheid wel terug in mijn werk. De reden dat ik penselen heb ingeruild voor de computer heeft vooral te maken met deadlines. Op mijn eerste betaalde illustratie voor een weekblad had ik dagen geschilderd… en één dag voor de deadline werd ‘ie afgekeurd. Dan ga je heel snel leren computeren hoor.”

Bestaansrecht

“Eén van de uitgangspunten bij het maken van een illustratie is dat ik hem uiteindelijk zelf aan de muur zou willen hangen. Dan vind ik een werk namelijk echt geslaagd. In eerste instantie moeten illustraties een verhaal dienen. In ieder geval als je werkt voor kranten en bladen, zoals ik. Maar ik probeer altijd een beeld te maken dat verder gaat dan dat. Ik wil dat het ook bestaansrecht heeft ná het artikel, als autonoom werk. Best een lastige opgave.”

Hartslagversnellende kunst

“Ik bewonder een hele hoop illustratoren. Maar écht geïnspireerd voel ik me meer door schilderkunst dan door illustraties. Eind jaren negentig bezocht ik een tentoonstelling van kunstschilder Hans Broek in het De Pont museum in Tilburg. Ik werd daar echt fysiek door getroffen. Dat je hart en adem versnellen bij de aanblik van een schilderij, dat is toch magisch? Het is me daarna nog wel een paar keer overkomen, maar die eerste keer vergeet je niet.”

Dagelijkse kijkkost

“Na vijftien jaar illustreren hebben er pas een handvol van mijn eigen werken in mijn huis gehangen. Ik ben dus behoorlijk kritisch. Ik hoop dat mijn werk voor De Poster Scouts er eentje wordt waar mensen iedere dag naar willen kijken. In ieder geval dan toch tot jullie volgende poster!”