Ralf
Kokke.

“Ik zou mijn stijl omschrijven als figuratief, verhalend en persoonlijk. Mijn schilderwerken bevatten een mix van klassieke en hedendaagse schildermediums. Met behulp van bijvoorbeeld beenderlijm en krijt maak ik mijn eigen primers voor op linnen en panelen. Ook glaceer ik delen van mijn schilderwerken met behulp van pigment en eigeel. Door te blijven experimenteren met oude en hedendaagse schildertechnieken, ontstaan nieuwe manieren om te schilderen. Ik denk dat het een oneindig proces van het leren van nieuwe en oude technieken is.”

Onverdund plezier

“Op mijn twaalfde gaf mijn moeder me een schilderkoffer met olieverf. Ik kon er niks van! Mijn moeder en ik wisten niet dat olieverf niet verdund kon worden met water, dus je kunt je voorstellen dat de hele woonkamer onder de olieverf zat. Op mijn achttiende nam een kunstdocent mij mee om landschappen te schilderen. Niet lang daarna heb ik mezelf aangemeld voor de Antwerpse Academie Voor Schone Kunsten. Eigenlijk wist ik niet goed wat ik deed toentertijd. Ik wist alleen dat ik nergens anders echt goed in was. Niet dat ik zo goed was in schilderen – het eerste jaar op de academie had ik pas net gehaald – maar ik had daar in ieder geval wel het meeste plezier in.”

Een strakke planning

“Ik werk met een schema en een agenda. Ik vind het namelijk moeilijk om uit mijn hoofd te bepalen wat prioriteit heeft en wat niet. Als ik mijn gedachten niet heb geordend zou ik enorm gestresst zijn en niets kunnen produceren. In de ochtend werk ik meestal aan allerlei administratieve taken. In de middag ben ik in mijn studio aan het werk en in de avond wil ik tijd overhouden voor mijn privédingen.”

Familie, vrienden en Picasso

Ralf werd in Rotterdam-Zuid geboren als zoon van een dokwerkersgezin. Een sociaal milieu waarin het harde werken weinig ruimte laat voor verdere verdieping. Zijn afkomst is terug te zien in zijn werk. Ralf schept rauwe, verbogen werelden, vol getormenteerde figuren. Vaak uit de arbeidersklasse. En hij haalt zijn inspiratie nog steeds van dichtbij: “Mijn directe omgeving is mijn inspiratiebron. Vooral mijn gezin, vrienden en familie. Als ik wat breder kijk, dan kan ik niet om Pablo Picasso heen. Hij is niet per sé mijn favoriete schilder, maar jeetje, wel echt de beste. Wat ik vooral waardeer, is dat zijn onderwerpen universeel zijn. Er zijn weinig politieke ideologieën verbonden aan zijn werk. Het lijkt wel of zijn schilderijen voor alle mensen zijn gemaakt.” Hoe het zit met de relatie tussen Ralfs werk voor De Poster Scouts en onze clubleden? Ralf kan daarover kort maar krachtig zijn: “Ik hoop dat mensen mijn werk oprecht vinden.”